Z miłości do wiedzy. O wszystkim co ciekawe, a o czym możesz nie wiedzieć.

Stanisław Frączysty urodzony 5 lutego 1917 w Chochołowie, zmarł 7 lutego 2009 tamże. Do 1939 roku pomaga rodzicom w chochołowskim gospodarstwie rolnym. Uprawiał także lekką atletykę, a zimą narciarstwo. Stanisław Frączysty Jeszcze przed wybuchem wojny, w lipcu 1939, wstąpił do liczącej 20 osób 1 dywersyjnej grupy wojskowej stworzonej na terenie Chochołowa przez Sztab Główny Wojska Polskiego. Po napaści Niemiec na Polskę bierze udział w ruchu oporu, wstępuje do Związku Walki Zbrojnej i pełni w latach 1940–1942 funkcję kuriera - pseudonim „Sokół” - na szlaku przerzutowym Podhale – Budapeszt – Podhale. W audycji dla Polskiego Radia wpominał, że już w listopadzie 1939 r., dzięki bardzo dobrej znajomości przygraniczych Tatr, przerzucał ludzi za słowacką stronę 2 . Przewoził przez granicę dokumenty, broń, a także pieniądze, również te, które były ewaukowane z Banku Polskiego na Węgry. Ze względy na fakt, że w okupowanej Polsce przedwojenne pieniądze musiały zostać do określonego dnia o

Jan Bobowski urodzony w 1917 roku w Zakopanem, zmarł tamże w 1970 roku. Jan Bobowski Bardzo wcześnie zaczyna uprawiać sport narciarski. Zdobył Mistrzostwo Karpat Wschodnich w Worochcie (1939). Występował, jako zawodnik Wisły Zakopane. W 1939 roku startuje w konkurencjach klasycznych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym w Zakopanem. W marciu 1939 roku zostaje powołany do 1. Pułk Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu, gdzie również trenuje biegi narciarskie, przygotowując się do olimpiady w Lahti (Finlandia). Bierze udział w kampanii wrześniowej, dostaje się do niewoli niemieckiej, skąd ucieka i przedostaje się do Zakopanego. Kurierzy tatrzańscy Działalność tatrzańskich kurierów rozpoczęła się w trakcie walk z niemieckim z najeźdźcą we wrześniu 1939 roku. Ponieważ znakomicie znali polskie Tatry, pomagali przedostawać się na terytorium Węgier i Rumunii, polskim uciekinierom, wśród których byli żołnierze Wojska Polskiego, dyplomacji oraz ludność cywilna zagrożona areszt

Józef Krzeptowski urodził się 9 kwietnia 1904 roku w Krzeptówkach koło Zakopanego. Do roku 1939 pracował jako przewodnik Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT) w Zakopanem oraz był ratownikiem Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GOPR). Zyskał miano "króla kurierów tatrzańskich". Przyjaciele i rodzina nazywali go Ujkiem. 2 Józef Krzeptowski. Źródło: muzeumtatrzanskie.pl W 1923 roku został przewodnikiem tatrzańskim, a w 1934 został przyjęty w szeregi ratowników TOPR. Był jednocześnie wyśmienitym narciarzem i instruktorem narciarstwa. Przydało się to zwłaszcza podczas trudnej pracy kurierskiej. W latach trzydziestych ożenił się z Władysławą, z domu Krzystaniak, z którą mieli córkę, również Władysławę. Poznali się na góralskich „posiadach”, w trakcie których muzykował jej ojciec. Rodzice wybranki nie chcieli wyrazić zgody na ślub córki, która miała wówczas szesnaście lat, a Józef Krzeptowski był dwukrotnie od niej starszy. Pomimo tego młodzi się pobrali. Ale z

Bitburg , miasto leżące w wNiemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. W pobliżu znajduje się amerykańska baza lotnicza Spangdahlem. Widok z lotu ptaka z krawędzi wioski przed dwoma jeziorami z górami Masywu Czeskiego w tle. Źródło: istockphoto.com Bitburg powstał około 2000 lat temu na drodze prowadzącej z Lyonu, przez Metz i Trewir do Kolonii. Pierwsze wymieniona nazwa brzmiała Vicus Beda. Około roku 330 cesarz Konstantyn Wielki rozbudował osadę do zamku drogowego, którego środkowa część stanowi dziś centrum miasta. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, ok. 715 roku, pojawiła się pierwsza wzmianka dotycząca Bitburga , jako castrum bedense (warownia). Później stało się ono częścią państwa Franków, po rozpadzie którego w IX wieku znalazła się w składzie Lotaryngii. Od X wieku wchodziło w skład nowo powstałego Hrabstwa Luksemburga, od 1354 podniesionego do rangi księstwa. Pierwsza historyczna zapisana wzmianka o Bitburgu pojawiła się w związku z podpisaniem w roku 1239 traktatu

W 1998 Marek Wortman nakręcił dokumentalny film zatytułowany Ucieczka z Montelupich, historię brawurowej ucieczki Stanisława Marusarza z więzienia Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Krakowskiego przy ul. Montelupich w Krakowie. Miało to miejsce 2 lipca 1940 r. Stanisław Marusarz. Źródło: nac.gov.pl Stanisław Marusarz – urodzony 18 czerwca 1913 w Zakopanem. Polski skoczek narciarski i alpejczyk. Czterokrotnie brał udział w zimowych olimpiadach, siedmiokrotnie w narciarskich mistrzostwach świata. W lutym 1927 roku debiutuje na skoczni pod Krokwią w Zakopanem. W 1931 po raz pierwszy zdobywa mistrzostwo Polski w biegu zjazdowym, a w następnych latach powtarza ten sukces kilkakrotnie. W 1938 roku w Lahti (Finlandia) zdobywa tytuł wicemistrza świata. Do 1939 roku prowadzi schronisko Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT) na Hali Pysznej. Po wybuchu II Wojny Światowej, po napaści Niemiec na Polskę, wstępuje do ruchu oporu na Podhalu. W styczniu 1940 roku rozpo